Bigharar

آسمان ای پیر افسرده
بهر چه با من نمی سازی
کلبه تاریک قلبم را
لحظه ای روشن نمی سازی
در این شهر پر شور و دروازه ها
چرا هر دری را زدم بسته بود
چرا مرغک بخت من ای خدا
پرستوی افسرده و خسته بود
چرا نمی سازد زمانه
با دل بی قرار من
خدایا کی سرآید آخر
زمان انتظار من
شاید خواست خدا بوده
که من غمگین بمانم
برای این قلب خسته
آواز بخوانم