Bijan Taraghi - Lyrics, Kotta, húrok
2010-09-19 01:16:32
2010-09-19 01:36:18
2011-11-13 02:16:09
Szöveg: Bijan Taraghi
آن که دلم را
برده خدایا
...
برده خدایا
...
شبنم پاکم ، به عالم خاکی ، چرا افتادم
بخت نگون بین ، که در کجا بودم ، کجا افتادم
...
بخت نگون بین ، که در کجا بودم ، کجا افتادم
...
ما را گلی از روی تو چیدن نگذارند
چیدن چه خیال است که دیدن نگذارند
...
چیدن چه خیال است که دیدن نگذارند
...
به رهی دیدم برگ خزان پژمرده ز بیداد زمان کز شاخه جدا بود
چو ز گلشن رو کرده نهان در رهگذرش باد خزان چون پیک بلا بود
...
چو ز گلشن رو کرده نهان در رهگذرش باد خزان چون پیک بلا بود
...
بگو که هستی بگو
بگو که هستی بگو
...
بگو که هستی بگو
...
به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
...
پژمرده ز بیداد زمان
...
ای بهار نو رسیده
سبزه های نو دمیده
...
سبزه های نو دمیده
...
به سرایم آید ناگه ، آن که کشیده ز من دامن
آن که رمیده چو بخت از من
...
آن که رمیده چو بخت از من
...
از محبت بس که دیدم رنج و محنت
فرق محنت را ندانم از محبت
...
فرق محنت را ندانم از محبت
...
اگر با دل مهربان تو من بی وفا شده ام * پشیمانم
اگر به غیر تو در جهان به کسی آشنا شده ام *پشیمانم
...
اگر به غیر تو در جهان به کسی آشنا شده ام *پشیمانم
...
نام جاوید ای وطن
صبح امید ای وطن
...
صبح امید ای وطن
...
زیور به خود مبند که زیبا ببینمت
با دیگران مباش که تنها ببینمت
...
با دیگران مباش که تنها ببینمت
...