تنهایی

چه شود کز در باز آیی گره از کارم بگشایی
بیا شبی به محفلم که جان به لب آمد از تنهایی

چه شود کز در باز آیی گره از کارم بگشایی
بیا شبی به محفلم که جان به لب آمد از تنهایی

پایم بگشا تا پر گیرم
با شادی به یاد رویت ساغر گیرم
شور و مستی از سر گیرم
همچون دل تو را به گرمی در بر گیرم
بنشین تا برخیزم
در زلفت آویزم
به رخت نگرم ز جهان گذرم من
که در آتش غم ز تو فتنه گرم من

تا کی ناله کند دل من چون نی
چه کنم جانا با داغ هجرانت
کام دل ندهی مه من تا کی
نرسد ای گل دستم بر دامانت

گر پیمان شکسته ای
در جانم نشسته ای
بازا ای چاره ساز من
تا به کام دل
به رخت نگرم ز جهان گذرم من
که در آتش غم ز تو فتنه گرم من

تا کی ناله کند دل من چون نی
چه کنم جانا با داغ هجرانت
کام دل ندهی مه من تا کی
نرسد ای گل دستم بر دامانت

گر پیمان شکسته ای
در جانم نشسته ای
بازا ای چاره ساز من
تا به کام دل
به رخت نگرم ز جهان گذرم من
که در آتش غم ز تو فتنه گرم من