صدای قدیما تو گوشمه، انگاری جار میزنه
غمهای قدیما وجودمه، داره فریاد میزنه
هر سایه ای روزی داره، هر شبی یه ستاره ای
تنها منم تنها منم، بی روز و بی ستاره، بی روز و بی ستاره
این منم غمخور ساکت،غمخور چشمهای ماتت
این غمه که سرزمینش وسعت چشماتو داره
نه تو هم فرقی نداری،این تفاوت نگاته
این فقط چشماته اما وسعت غمها رو داره