Sabro Taghat
Mahasti
اگه جای زندگیمون تو بیابونا باشه
اگه فرش زیرپامون زمین خدا باشه
اگه سرمای زمستون تنمو سیاه کنه
اگه گرمای تابستون هستیمو تباه کنه
بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم
چه کنم دوستت دارم
اگه ماه آسمون تنها چراغمون باشه
اگه بوته های خار گلهای باغمون باشه
همه عمر منو ببری شهر به شهر
اشکمو در بیاری با بهانه یا با قهر
بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم
چکنم دوستت دارم
اگه لحظه هام همش اسیر انتظار باشه
اگه جای زندگیم فقط یه چهار دیوار باشه
همه عمر منو ببری شهر به شهر
اشکمو در بیاری با بهانه یا با قهر
بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم
چکنم دوستت دارم
چکنم دوستت دارم ............. برای موشی خودم