Nasim mehrabouni
Homeira
کاشکی غم و دردمون
این خونه ی سردمون
مثل یک گلستون می شد
باز لب خاموشمون
عشق فراموشمون
مثل گل خندون می شد
کاش می شد دوباره
لب غنچه ها رو
با ترانه های
خنده وا می کردیم
با دل شکسته
با لبای بسته
واسه روی دنیا
خنده ها می کردیم
کاشکی غم و دردمون
این خونه ی سردمون
مثل یک گلستون می شد
باز لب خاموشمون
عشق فراموشمون
مثل گل خندون می شد
بیا برس به جونم
قدیمی مهربونی
که یک جوونه مونده
به شاخه ی جوونی
دوباره بید مجنون
منو دیوونه کرده
سر و پاش برق می اندازه
که برگاشو شوونه کرده
دل ز غمرها نمی شه خدایا
به زور گریه کم نمی شه خدایا
دل حریف غم نمیشه نمیشه
لب به خنده وا نمیشه نمیشه
کاشکی غم و دردمون
این خونه ی سردمون
مثل یک گلستون می شد
باز لب خاموشمون
عشق فراموشمون
مثل گل خندون می شد
کاش می شد دوباره
لب غنچه ها رو
با ترانه های
خنده وا می کردیم
با دل شکسته
با لبای بسته
واسه روی دنیا
خنده ها می کردیم
کاشکی غم و دردمون
این خونه ی سردمون
مثل یک گلستون می شد
باز لب خاموشمون
عشق فراموشمون
مثل گل خندون می شد
کاشکی غم و دردمون
این خونه ی سردمون
مثل یک گلستون می شد
باز لب خاموشمون
عشق فراموشمون
مثل گل خندون می شد