Miras

من آخرین تو این کویرم
تو حرم آفتاب دارو میمیرم
تنم چه تنها لبم چه تشنس
تو قلبم انگار زخم یه دشنس زخم یه دشنس
من یادگار روزای آبی ،ابرای پاکم
میراث خون تو رگای خاکم رگای خاکم
میراث باقی که سرنوشتش ویرون شدن بود
سهم پرندش پرپر زدن بود پرپر زدن بود
تو ای که رنگ چشمات همرنگ خابه
اسمت یه اسم تازه یه شعر نابه
من منتظر میمونم شاید بیائی
وقت ظهوره کمکم باید بیائی
من منتظر میمونم شاید بیائی
وقت ظهوره کمکم اید بیائی
ای با تو بوی نمناک بارون
نذار بمیرم تو این بیابون،نذار بمیرم تو این بیابون
من منتظر میمونم شاید بیائی
وقت ظهوره کمکم باید بیائی
من یادگار روزای آبی ،ابرای پاکم
میراث خون تو رگای خاکم رگای خاکم
میراث باقی که سرنوشتش ویرون شدن بود
سهم پرندش پرپر زدن بود پرپر زدن بود
تو ای که رنگ چشمات همرنگ خابه
اسمت یه اسم تازه یه شعر نابه
من منتظر میمونم شاید بیائی
وقت ظهوره کمکم باید بیائی
من منتظر میمونم شاید بیائی
وقت ظهوره کمکم باید بیائی