Mehre Giyah

كس نگذشت در دلم تا تو بخاطر منی
یكنفس از درون من خیمه بدر نمیزنی
مهر گیاه عهد من تازه ترست هر زمان
ور تو درخت دوستی از بن و بیخ بركنی
كس نستاندم به هیچ، ار تو برانی از درم
مقبل هر دو عالمم، گر تو قبول میكنی
از همه كس رمیده ام، با تو درآرمیده ام
جمع نمی شود دگر هر چه تو می پراكنی
ای دل اگر فراق او و آتش اشتیاق او
درتو اثر نمی كند، تو نه دلی كه آهنی