Khasteam

محبس خویشتن منم از این حصار خسته‌ام
من همه تن انالحقم کجاست دار خسته‌ام
در همه جای این زمین همنفسم کسی نبود
زمین دیار غربت است از این دیار خسته‌ام
کشیده سرنوشت من به دفترم خط عزا
از آن خطی که او نوشت به یادگار خسته‌ام
به گرد خویش گشته‌ام سوار این چرخ و فلک
بس است تکرار ملال ز روزگار خسته‌ام
دلم نمی تپد چرا به شوق این همه صدا
من از عذاب کوه بغض به کوله بار خسته‌ام
همیشه من دویده‌ام به سوی مسلخ غبار
از آن که گم نمی شوم در این غبار خسته‌ام
به من تمام میشود سلسله رو به زوال
من از تبار حسرتم که از تباه خسته‌ام
قمار بی برنده‌ایست قمار تلخ زندگی
چه برده و چه باخته از این غمار خسته‌ام