Hamraz

سرخه آسمون همرنگ گونه هات
غروب از راه اومد باز دوباره
نشستی کنارم روی شنهای ساحل
دلم از عشق گرم و بیقراره
از نگاه ما پنهون میشه خورشید
میره آروم تو آغوش دریا
شب انگار تو راهه ولی خبر نداره تو خورشیدی حتی توی شبها
برق هر نگات شعله چشات نور شبهای من
ای تو همدم شادی و غم قلب تنهای من
ای تو آخر عشقو باور دنیای من
تویی تو همراز من اوج شعر و آواز من
تویی تو همراز من اوج شعر و آواز من
سرخه آسمون همرنگ گونه هات
تو ساحل عطر سپیده پیچید
من و تو چشامون هنوز غرق نگاهن
شدیم خیره به طلوع خورشید
روی موج آب با آواز دریا
میرقصن باز قایقهای چوبی
ولی من طلوع رو همیشه با تو دارم
تو اون خورشیدی که بی غروبی
برق هر نگات شعله چشات نور شبهای من
ای تو همدم شادی و غم قلب تنهای من
ای تو آخر عشقو باور دنیای من
تویی تو همراز من اوج شعر و آواز من
تویی تو همراز من اوج شعر و آواز من
تویی تو همراز من اوج شعر و آواز من
تویی تو همراز من اوج شعر و آواز من
تویی تو همراز من اوج شعر و آواز من