Bavar Makon

باور مکن ای عشق من
باشد مرا یاری دگر
باور مکن باشد دلم
در غم دلداری دگر

ای چهرۀ زیبای تو
زیبایی آیینه ها
ای عشق بی فرجام تو
چون آتشی در سینه ها
همچو نسیم آواره ام
شب تا سحر در کوی تو
باور مکن چون من کسی
عاشق شود بر روی تو

تا برکۀ چشمم شود آیینۀ گفتار تو
ترسم که جان بر لب رسد
از حسرت دیدار تو
ای بی خبر از حال دل
این دل به عشقت مبتلا
گفتی چنین خواهی ز من
تنها نخواهم جز تو را