Asire Dame To

چو اسیر دام توام
رام توام ای محرم رازم
منم آن شمعی که زشب
تا به سحر در سوز و گدازم
ای فتنه بکش یا بنوازم
چو اسیر دام توام
رام توام ای محرم رازم
منم آن شمعی که زشب
تا به سحر در سوز و گدازم
ای فتنه بکش یا بنوازم

بی گناهم بده پناهم
که از موی تو آشفته ترم
کن نگاهی به خاک راهی
ای سایه لطفت به سرم
بی گناهم بده پناهم
که از موی تو آشفته ترم
کن نگاهی به خاک راهی
ای سایه لطفت به سرم

چه کنم عشقی غیر از تو نخواهم
به خدا محنت ریزد ز نگاهم
امیدم کو جدا از او
پر پر شده ام خاک زر شده ام
آزارم کن چو چشم خود بیمارم کن
من ز جفایت دلشادم
از غم عشقت خرسندم
از همه عالم بگسستم
تو که به مهرت پا بندم
عشق و امید صفایی
ای عشق من چه بلایی
کی ز وفا جانب ما باز آیی

چو اسیر دام توام
رام توام ای محرم رازم
منم آن شمعی که زشب
تا به سحر در سوز و گدازم
ای فتنه بکش یا بنوازم