گریه کن ای دیده ی در خون نشسته
ناله سر کن بغض در گلو شکسته
رفته اون که همدم و همراه من بود
سخته رفتن بی تو با پاهای خسته

وقتی رفتی نبض لحظه بی صدا شد
قامت من با شکستن آشنا شد
وقتی رفتی در به روی قصه وا شد
قصه ی غم قصه ای بی انتها شد

کاش میذاشتی سر رو شونم نازنینم
کاش میموندی ای امید آخرینم

باورم نمیشه هرگز این جدایی
باورم نمیشه رفتی که نیایی

رفتی و تو کوش من زنگ صداته
همدم بودن من خاطره هاته

کاش میذاشتی سر رو شونم نازنینم
کاش میموندی ای امید آخرینم

هو هوی باااااااددددد...
هه هه