من که مجنون توام
مست و مفتون توام
در جهان افسانه ام
زان که افسون توام
با که گویم راز دل
من که دل خون توام

من که مجنون توام
مست و مفتون توام
در جهان افسانه ام
زان که افسون توام
با که گویم راز دل
من که دل خون توام

من کیم دلداده ای حسرت نصیبم وای بر من
نا امید از چاره دردم طبیبم وای بر من

من که در کویت ندارم جز گناه بی گناهی
بی گنه خونین دل از طعن رقیبم وای بر من

گل بسوزد از غمم، در چمن گر بگذرم
من ز حسرت همچو گل، جامه بر تن بردرم
گر بگرید چشم من، بگذرد اشک از سرم

در دل شب از غمت یک آسمان اختر بریزم
جای آه از سینه سوزان خود آذر بریزم

گل بسوزد از غمم، در چمن چون بگذرم
من ز حسرت همچو گل، جامه بر تن بردرم
گر بگرید چشم من، بگذرد اشک از سرم