گل گلدون من شكسته در باد
تو بیا تا دلم نكرده فریاد
گل شب بو دیگه شب بو نمیده
كی گل شب بو رو از شاخه چیده
گوشهء آسمون پر رنگین كمون
من مثه تاریكی تو مثل مهتاب
اگه باد از سرِِ
زلف تو نگذره
من میرم گم میشم تو جنگل خواب
گل گلدون من
ماه ایوُن من
از تو تنها شدم چو ماهی از آب
گل هر آرزو
رفته از رنگ و بو
من شدم رودخونه دلم یه مرداب
آسمون آبی میشه
اما گل خورشید
رو شاخه های بید
دلش میگیره
دره مهتابی میشه
اما گل مهتاب
از بركه های آب
بالا نمیره
تو كه دست تكون میدی
به ستاره جون میدی
میشكفه گل از گل باغ
وقتی چشمات هم میاد
دو ستاره كم میاد
میسوزه شقایق از داغ
گل گلدون من
ماه ایوُن من
از تو تنها شدم چو ماهی از آب
گل هر آرزو
رفته از رنگ و بو
من شدم رودخونه دلم یه مرداب