تو از غم نومه سر ریزی، من از خون قناری‌ها
به مسلخ می‌کشن پاتو به جرم سر به داری‌ها
به جرم سر به داری‌ها
به آواز قناری‌ها یه مسلخ دیده مومن باش
زمین از غیر ممکن‌ها پره، اما تو ممکن باش
اما تو ممکن باش
من و تو آبروی مونده‌ی باغیم و بار آور
من و تو باغ آفت دیده‌ایم اما بهار آور
چنان از ناامیدی‌های هم امید می‌سازیم
که از یک شمع باور مرده صد خورشید می‌سازیم
اگر چه خسته‌ای از حمله‌ایم بغض‌های طولانی
حریم امن موندن باش ای یار دبستانی
اگر چه بغض ابرای سمج سخت و نفس گیره
بیا اشکاتو نذر شونه‌ی من کن نگو دیره
نگو دیره
من و تو آبروی مونده‌ی باغیم و بار آور
من و تو باغ آفت دیده‌ایم اما بهار آور
چنان از ناامیدی‌های هم امید می‌سازیم
که از یک شمع باور مرده صد خورشید می‌سازیم