تا بهار دلنشین،آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ی ویران من

تا بهار زندگی آمد بیا آرام جان
تا نسیم از سوی گل آمد بیا دامن کشان
چون سِپندم بر سر آتش، نشان بنشین دمی
چون سرشکم در کنار،بنشین نشان سوز نهان

تا بهار دلنشین،آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ی ویران من

بازآ ببین در حیرتم،بشکن سکوت خلوتم
چون لاله ی تنها ببین،بر چهره داغ حسرتم
ای روی تو آیینه ام،عشقت غمِ دیرینه ام
بازآ چو گل در این بهار،سر را بِنِه بر سینه ام

تا بهار دلنشین،آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ی ویران من