Az Door (From the Distance) In a Cold Winter Night

جوی میخواند در دره خموش
با مه آلودی صبحی هم بر

گویا خانه تکانی نهان
ریخته بر سر او خاکستر
گله میگردد با نالش نار
گویا طاق گشودست افلاک
بگزستست هر دانه
میرود قلت زنان بر سر خاک

هرچه آن هست و هست و مخراد
مینماید بر برم چون قد دوست
لیک افسوس به ره استاده
به فریبی و دل افسای من اوست

با او مانده زبان بگرفته
تا کنم با قد او مانندش
چون به دورش نگرم از نزدیک
بگشاید به رخم لبخندش