یاس پرپر

ما به نیمه ره سرنوشت روزی آخر به هم رسیدیم
لحظه های خوشی بود و ما قصه عشق هم شنیدیم
گر آن روز صبح امید آشنایی ها بود
روز دگر شام تاریک جدایی ها بود
بگرفتم پنهان کردم گل یاسی
از دستت به نگاهی در تو خواندم غمی از چشم مستت
درآن روز پر از نسترن همه بستان بود
می دیدم گل صحراها همه خندان بود
دست باد سر راه ما گوهر افشان بود
گوهر افشان بود
بگرفتم پنهان کردم گل یاسی
از دستت به نگاهی در تو خواندم
غمی از چشم مستت
آه چه شد آخر که از هم جدا گشتیم
با غم دوری آشنا گشتیم
در دستم گل یاس پرپر شد
چرا پرپر شد چرا آن اتش خاکستر شد
چرا خاکستر شد چرا خاکستر شد