گفت و گو

سلام بهونه قشنگ من برای زندگی
آره بازم منم همون دیونه همیشگی
فدای مهربونیات چه می کنی با سرنوشت
دلم واست تنگ شده بود این نامه رو برات نوشت
حال منو اگه بخوای رنگ قالیه
جای نگاهت بدجوری تو صحن چشمام خالیه
ابرا همه پیش منن اینجا هوا پر از غمه
از غصه هام هر چی بگم بازم کمه
دیشب دلم گرفته بود رفتم کنار آسمون
فریاد زدم یا تو بیا یا منو پیشت برسون
فدای تو نمی دونی بی تو چه دردی کشیدم
حقیقت و واست بگم به آخر خط رسیدم
رفتی و من تنها شدم با غصه های زندگی
قسمت تو سفر شد و قسمت من آوارگی
نمی دونی چقدر دلم تنگه برای دیدنت
برای مهربونیات نوازشات بوسیدنت
به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهته
یه قلب تنها و کبود هلاک یه نگاهته
من می دونم من می دونم همین روزا عشق من از یادت می ره
بعدش خبر می دن بیا که داره دوستت می میره
روزات بلنده یا کوتاه دوست اونجا با کسی
بیشتر از این منو نزار تو حسرت و دلواپسی
یه وقت منو گم نکنی تو دود اون شهر غریب
یه سرزمین غربته با صد و نیرنگ و فریب
فدای تو یه فقط شبا بی خوابی خستت نکنه
غم غریبی عزیزم سرد و شکستت نکنه
چادر شبه لطیفتو از روت شبا پس نزنی
تنگ بلوره آبتو یه وقت نا غافل نشکنی
اگه واست زحمتی نیست بر سر عهدمون بمون
منم تو رو سپردمت دست خدای مهربون
راستی دیروز بارون اومد من و خیالت تر شدیم
رفتیم تا قلب آسمون با ابرا همسفر شدیم
از وقتی رفتی آسمونمون پر کبوتره
زخم دلم خوب نشده از وقتی بدتره
غضه نخور تا تو بیایی حال منم اینجوریه
سرفه های مکرر مال هوای دوریه
گلدون شمعدونیمون هم عجیب برات دلواسپه
مثل یه بچه که بار اوله می ره مدرسه
تو از خودت برام بگو بدون من خوش می گذره
دلت می خواد می اومدم یا تنها رفتی بهتره
از وقتی رفتی تو چشمام فقط شده کاسه خون
همش یه چشمم به دره چشم دیگم به آسمون
یادت می آد گریه هامو ریختم کنار پنجره
تو رو خدا نامه بده یادت نره
یادت می آد خندیدی و گفتی حالا بزار برم
تو رفتی و من تا حالا کنار در منتظرم
امروز دیدم دیگه داری منو فراموش می کنی
فانوس آرزوهامون داری خاموش می کنی
گفتم بزار نامه بدم نگی عجب چه بی وفاست
با اینکه من خوب می دونم جواب نامه با خداست
عکسای نازنین تو با چند تا گل کنارمه
یه بغض کهنه چند روزه دائم در انتظارمه
تنها دلیل زندگی با یه غمی دوست دارم
داغ دلم تازه می شه اسمتو وقتی می یارم
وقتی تو نیستی چه کنم با این دل بهونه گیر
مگه نگفتم چشات و از چشم من هیچوقت نگیر
حرفت منو به دل همش مال غریبیه
تو رفتی من غریب شدم چه دنیای عجیبیه
زودتر بیا بدون تو اینجا واسم جهنمه
دیوار خونمون پر از سایه غصه و غمه
تحملی که تو دادی دیگه داره تموم می شه
مگه نگفتی همه جا مال منی تا همیشه
دلم واست شور این دل و بی خبرنزار
تو رو خدا با خوبیات رو هیچ دلی اثر نزار
فکر نکنی از راه دور دارم سفارش می کنم
به جون تو فقط دارم یه کمی خواهش می کنم
اگه بخوام برات بگم شاید بشه صد کتاب
که هر صفحش قصه چند تا درد و چند تا عذاب
می گم شبا ستاره ها تا می تونن دعات کنن
نورشونو بدرقه پاکی خنده هات کنن
یه شب تو پاییز که غمت سر به سر دل می زاره
مریم همون کسی که بیشتر از همه دوست داره