گریه من

وقتی رستم دشمن سهرابه
شب مهتابی ما بی تابه
وقتی شبدیز عزیز قصه
وقت بیداری ما بی خوابه
وقتی شاعر از غزل افتاده
وقتی بی صدا,صدا سر داده
وقتی که دل ستاره ریخته
وقتی عشق ما خراب آباده
وقتشه بغض سکوتو بشکنم
که خوده خوده خوده گریه منم
وقتشه بغض سکوتو بشکنم
که خوده خوده خوده گریه منم
دست بکش به شیشه های خاطره
گره های کور پشت پنجره
سحر از پشت ستاره قد بکش
همیشه کوه غایبه هر منظره
نوبت دوباره گر گرفتنه
فصل پوست انداختنه دست منه
وقت آتیش بازیه آغوش ما
وقت عشقه آبیه بلور ما
وقتشه بغض سکوتو بشکنم
که خوده خوده خوده گریه منم
وقتشه بغض سکوتو بشکنم
که خوده خوده خوده گریه منم
وقتی رستم دشمن سهرابه
شب مهتابی ما بی تابه
وقتی شبدیز عزیز قصه
وقت بیداری ما بی خوابه
وقتی شاعر از غزل افتاده
وقتی بی صدا,صدا سر داده
وقتی که دل ستاره ریخته
وقتی عشق ما خراب آباده
وقتشه بغض سکوتو بشکنم
که خوده خوده خوده گریه منم
وقتشه بغض سکوتو بشکنم
که خوده خوده خوده گریه منم
که خوده خوده خوده گریه منم
که خوده خوده خوده گریه منم
که خوده خوده خوده گریه منم
که خوده خوده خوده گریه منم