نوگل نی نوا

بخواب ای نو گل پژمان و پرپر
بخواب ای غنچه اقسرده اصغر
بخواب آسوده اندر دامن خاک
ندیده دامن پرمهر مادر
بخواب آسوده اندر دامن خاک
ندیده دامن پرمهر مادر
بخواب و خواب راحت کن شب و روز
که خاموش است صحرا بار دیگر
نمی آید صدای تیر و شمشیر
نه دیگر نعره الله اکبر
همه افتاده در خوابندو خاموش
توئی صحراو چندین نعش بی سر
نترس ای کودک شش ماهه من
که اینجا خفته هم قاسم هم اکبر
مگر باز از اتش می سوزی ای گل
که از خون گلویت میکنی تر
که با تیر سه شعبه کرده صیدت
بسوزد جان آن صیاد کافر
خدایا بشکند آن دست گلچین
که کرد این غنچه را نشکفته پرپر
قیامت می شود آن دم خدایا
که اصغر روز حشر آید به محشر
قیامت می شود آن دم خدایا
که اصغر روز حشر آید به محشر