مهرام

از کدوم تبار پاکی
که نظر کرده ی خاکی
نوش دارویی واسه ی دل
مرحم زخم هلاکی
چیه اسمت که تو حرفات
گل استعاره داری
با تموم خستگی هات
طاقت اشاره داری
مثل خورشید میدرخشی
طعم زندگی میبخشی
میون این همه مهتاب
حرمت ستاره داری
چیه اسمت که وجود نازنینت
تک درخت کوه طوره
چه قدی داره دل عشق آفرینت
که نگاهت بی عبوره
چیه اسمت که رقیب آسمونی
شکل ماه مهربونی
از تموم آرزوهای جوونی
تو مگه برام بمونی