مرغ طوفان

در غوغای طوفان ها
در اوج آسمان ها
پر کشد آسان مرغک طوفان
می تازد بر زمانه
خندد بر این افسانه
در دل طوفان
شاد و نواخوان
کی ترسد از جان
کی گردد نالان در قلب آسمان
نه بیم از طوفان
نه خوف از باران
مغرور وشادان
آه بر دریاشه پرها
بشکسته در موج آب
آه بس مرغان
هراسان بنشسته روی گرداب
چون مرغ طوفان
کی ترسم از جان
در اوج محنت باشم من خندان
مانم شاد و بی پروا
در دست غم ها
چون سنگ خارا در زندگانی
هر دم با ناامیدی در نوردم من
عمری سر آرم با شادمانی