غروب کوهستان

غم و غصه توی قلبم لونه کرده
ای خدا دلم پر درده
نمیسازه با مو دنیا
دیگه بر نمیگردم به آشیونه
ای خدا کسی چه میدونه
غم و تنهائی دل را
خدایا مو بدرگاه توچی بوده گناهم
که باید یا بسوزم و یا بسازم
مو جوونم آشیونم شده ویرون
غروبه توی کوهسون
منم مجنون
که سرگردون هی مینالم
از این دنیا دلم تنگه
دل یار مو از سنگه
خدایا گله دارم
زتنهائی دلم خونه
غم و دردم فراوونه
خدایا گله دارم
غروبه تو کوهسون
منم مجنون
که سرگردون هی مینالم
از این دنیا دلم تنگه
دل یار مو از سنگه
خدایا گله دارم
زتنهائی دلم خونه
غم و دردم فراوونه
خدایا گله دارم