شراره

روشنی موی تو
چهره دل جوی تو
کرده به پا شوری به دل ها ز تمنا
روی تو می خندد در آیینه دل ها

مِهر فروزان تویی
صبح دَرخشان تویی
تا تو هوادارم شدی از ره یاری
مه به شب تارم کند آینه داری

تو پیام آور مایی ز بهار تازه رو
به خدا رهبر مایی به دیار آرزو
روشن شد از رویت شب تار و سیاهم
عشق تو می بخشد فروغی به نگاهم

تو اگر فرمان دهی به رَهَت جان ریزم
به خدا چون گَرد ره ز میان برخیزم
ز صفا گوید سخن نگه گویای تو
دل من شد شادان ز نوازش های تو
به خدا خواهم سر فکنم در پای تو

روشنی موی تو
چهره دل جوی تو
کرده به پا شوری به دل ها ز تمنا
روی تو می خندد در آیینه دل ها