شراره جاویدان

مهر منی
ماه منی
به دلبری اگر چه جان کاه منی
ز دلبران تویی که دلخواه منی
من شمع وفای توام
روشن به سرای توام
افسانه عشق و جنون
افسانه سرای توام
بینم که چو من تو غزل خوان شده ای
عشق است و غمی که پریشان شده ای
سخن بگو فدای لب های تو من
که با خبر شوم ز دنیای تو من
به وقت رفتنم بیا تا که شوم
دوباره زنده از تماشای تو من
من شمع وفای توام
روشن به سرای توام
افسانه عشق و جنون
افسانه سرای توام
غم دلم را کسی نداند
حکایتم را کسی نخواند
تو مهربانی کن
تو همزبانی کن
که هر که دم زد از وفا دیدم، نشانی از وفا ندارد
دگر کسی ز جمع این یاران، محبت تو را ندارد
غم دلم را کسی نداند
حکایتم را کسی نخواند
تو مهربانی کن
تو همزبانی کن
که هر که دم زد از وفا دیدم، نشانی از وفا ندارد
دگر کسی ز جمع این یاران، محبت تو را ندارد
ز عشق خود مرا بسوزان
نه با جفا به مهربانی
چنان کز آتشم بماند
شراره های جاوه دانی
شراره های جاوه دانی
سخن بگو فدای لب های تو من
که با خبر شوم ز دنیای تو من
به وقت رفتنم بیا تا که شوم
دوباره زنده از تماشای تو من
دوباره زنده از تماشای تو من
مهر منی
ماه منی
به دلبری اگر چه جان کاه منی
ز دلبران تویی که دلخواه منی
من شمع وفای توام
روشن به سرای توام
افسانه عشق و جنون
افسانه سرای توام
بینم که چو من تو غزل خوان شده ای
عشق است و غمی که پریشان شده ای