سپید سیاه

دنیا مثل زندونه
غصه هاش فراوونه
برا هرکه عریونه
تا ابد زمستونه
با سپید سیاه دو رنگه
با سیاه سپید به جنگه
دل هرکه مهربون شد
سر راش همیشه سنگه
یه دلی میخوام چو آهن
بدون هزار و یه فن
که در این دو روز دنیا
بزنه به دوست و دشمن
اون منم ز غصه چاکه چه کنم
دل من چو چشمه پاکه چه کنم
به زمونه گر نشونی ز صفاست
دل من واسش هلاکه چه کنم
پر و بال کفترا که میرن تو آسمون
شده واز که باز بیان به سراغ لونه شون
همه کس اسیر رنگه
همه جا غروب تنگه
افقش چرا سیاهه
اگه آسمون قشنگه
توی هر دل شکسته
آرزو جوونه بسته
بوم نا امیدی اما
روی بوم ما نشسته
اون منم ز غصه چاکه چه کنم
دل من چو چشمه پاکه چه کنم
به سرم اگر که مونده هوسی
دل من به زیر خاکه چه کنم
با سپید سیاه دو رنگه
با سیاه سپید به جنگه
دل هرکه مهربون شد
سر راش همیشه سنگه
یه دلی میخوام چو آهن
بدون هزار و یه فن
که در این دو روز دنیا
بزنه به دوست و دشمن
اون منم ز غصه چاکه چه کنم
دل من چو چشمه پاکه چه کنم
به زمونه گر نشونی ز صفاست
دل من واسش هلاکه چه کنم