راز دل

آمده ام سِیر گل و سبزه کنم بهانه
دستِت بگیرم سوی صحرا بشوم روانه

گلبُن باران دیده
سبزه ی نو روییده
بزم طرب بهر تو چیده

لاله ی صحرا باده
کرده به جام آماده
شاهد گل چهره گشاده

شُکوفا شده گل بهر تماشای من و تو
نباشد ز چه در پای گلی جای من و تو
چرا رو ننمایی
چو گل های بهاری
غمین از چه نشستی
غم از دست که داری
تو را جلوه ی رخسار و جمال است و جوانی
که خوش باشی و داد دل ز دنیا بِسِتانی

تو دلکش تر و شیرین تر از آنی
که یک لحظه به تلخی گذرانی
چرا ارزش یاری نشناسی
چرا قدر محبت تو ندانی

شُکوفا شده گل بهر تماشای من و تو
نباشد ز چه در پای گلی جای من و تو
چرا رو ننمایی
چو گل های بهاری
غمین از چه نشستی
غم از دست که داری
تو را جلوه ی رخسار و جمال است و جوانی
که خوش باشی و داد دل ز دنیا بِسِتانی