تنهائی


داریوش

بگیر از من تنهایم رو ، بگیر از من تنهایم رو ، ای که تنها تری از من
واسه جشن تنهایمون ، هدیه ی ناقابل توست ، لاله ی پرپری از من
من مثل یک گل سرخی تو کویرم
من یک حرفم که توی بغضی اسیرم
من یه بن بستم و بی عابر و تنهام
من گذرگاه سکوت روز و شب هام
بگیر از من تنهایم رو ، بگیر از من تنهایم رو ، ای که تنها تری از من
واسه جشن تنهایمون ، هدیه ی ناقابل توست ، لاله ی پرپری از من
تنهایی صدای بارون بهاره
که به پشت شیشه ها نم نم می باره
من کنار پنجره ، تو فکر فردام
فکر اینم که چرا این همه تنهام
بگیر از من تنهایم رو ، بگیر از من تنهایم رو ، ای که تنها تری از من
واسه جشن تنهایمون ، هدیه ی ناقابل توست ، لاله ی پرپری از من
کی ام من
نشانه ای ز غم به جا مانده
حکایتی که از وفا مانده
منم که اشک حسرت و آهم
به چشم شمع شب جدا مانده
کی ام من