بیگانه

خسته ام از جون من این شب تاریک چی می خواد
از دو روز عمر آدم این راه باریک چی می خواد
وقتی آدم با خودش اینهمه بیگانه میشه
دیگه از من آشنای دور و نزدیک چی می خواد
آسمون تا یادمه قصه غم ها رو میگه
بی سرانجامی و بدعهدی دنیا رو میگه
آتیش عشق و محبت چرا خاموش نمیشه
چرا این دردا و این غم ها فراموش نمیشه
رنگ شادی چی بگم رفته دیگه از یاد من
آخه شادی با دل خسته هم آغوش نمیشه
آسمون تا یادمه قصه غم ها رو میگه
بی سرانجامی و بدعهدی دنیا رو میگه
خالیه از همه عشقی پر درده دل من
مثل اون برگای پژمرده و زرده دل من
آخه یک عمر درازه که تو دنیای بزرگ
غیر غمها با کسی آشتی نکرده دل من
آسمون تا یادمه قصه غم ها رو میگه
بی سرانجامی و بدعهدی دنیا رو میگه
آسمون تا یادمه قصه غم ها رو میگه
بی سرانجامی و بدعهدی دنیا رو میگه .........