بزم


هایده
گلپا
رامش

درویشم و دنیا ، واسم یه مشت خاکه
همه دار و ندارم ، فقط یه دل پاکه
درویشم و دنیا ، واسم یه مشت خاکه
همه دار و ندارم ، فقط یه دل پاکه

می دونستی که خاک ، فرش منه
رفتی نموندی
چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی
درویش رو هر گلیم پاره ، شب رو سر می آره
قطره با یه دریا ، براش فرقی نداره
درویش رو هر گلیم پاره ، شب رو سر می آره
قطره با یه دریا ، براش فرقی نداره

می دونستی که خاک ، فرش منه
رفتی نموندی
چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی
می دونستی فقط ، تو رو دارم
رفتی نموندی
چرا مرغ امیدو ، لز این خونه پروندی
هایده.
ای عشق همه بهانه از توست
من خامشم این ترانه از توست
من انده خویش را ندانم
این گریه بی بهانه از توست
کشتی مرا چه بیم دریا
توفان ز تو و کرانه از توست
.......
وقتی که از تو دورم
آب واسه من میمیره
دلم میون سینه
پرنده ای اسیره
هزار و یک حرف تو دلم
برات نگفته دارم
وقتی نگام بهت میفته
زبونم میگیره
وقتی که از تو دورم
یک ساله هر یه روزم
شمع شبافروزمیشم
آروم آروم میسوزم
به دل میگم شب تا سحر
یادش نکن دوباره
دلم میگه دیوونشم
دوستش دارم هنوزم
گلهای شادی رو ز قلبم نچین
شعله عشقو توی چشمام ببین
ببین که از تب عشق
دارم آب میشم آسون
توی دستای گرمت
منم برف زمستون
به من نخند عزیزم
پریشونم پریشون