ای زلف سرکج

آن زلف سر کجت
همه چین چین شکن شکن
مویت برای بستن دلها رسن رسن
همه دلها رسن رسن
گیسو فشانده بر سر دوش و نهان شدی
چون یاس نو رسی گل خندان به زیر بر
هر دم رمیده ای چو یکی کبک و بی تو من
هر سو دوان دوان به قفایت چمن چمن
داری زکات حسن و ندانی که را دهی
من مستحقم ای شه خوبان به من به من
لطف و احسان به من به من
خوش و شادان به من به من
مویت برای بستن دلها رسن رسن
همه دلها رسن رسن
ما غیر تو اندر دو جهان یار نداریم جانم یار نداریم
بی روی تو آخر به جهان کار نداریم جانم کار نداریم
عزیز کار نداریم, حبیب کارنداریم
تویی حبیب من یار تویی طبیب من یار