آئینه وفا

تو مرا به خدا نشناسی چون خار بیابان در چشم تو خارم
چه کنم چه کنم ز فراقت کو راه گریزم کو پای فرارم
بروم بروم به مکانی کز چشم تو دیگر پوشیده بمانم
بروم بروم که از این پس جور تو نبینم کار تو ندانم
تو چه دانی آئین وفا در دنیا چگونه شد افسانه
شمع دگری کی سوزد به ماتم پروانه
آتش به سرم افکندی
خبر نداری ز یار دیوانه
نظر نداری مگر به بیگانه
به نامرادی رفتم
ندیده شادی رفتم
ز محفل آن سر شکسته پیمانه
کنون ز حال من خبر شدی یا نه
ز تو غیر جفایت کی دیدم
سخنی ز محبت نشنیدم
تو مرا به خدا نشناسی چون خار بیابان در چشم تو خارم
چه کنم چه کنم ز فراقت کو راه گریزم کو پای فرارم
بروم بروم به مکانی کز چشم تو دیگر پوشیده بمانم
بروم بروم که از این پس جور تو نبینم کار تو ندانم