Zemzemeh

در بهار زندگانی بی تو ای گل چه کنم
عاشقم من در جوانی جز تحمل چه کنم
بر کشم گرپازکویت دل به دست که دهم
خود بگو بی حلقه آن زلف سنبل چه کنم

شکوه از غمزه یار خود چون کنم

لا لا لا لا.......لا لا لا لا
لا لا لا لا.......لا لا لا لا

وعده دادی که بیایی غم دل تورا بگویم
غمم از دل برود چون نظری کنی بسویم
هر کسی را درجوانی باشد دردل آرزویی
من به وصلت بیقرارم جزاین که باشد آرزویم

لا لا لا لا.......لا لا لا لا
لا لا لا لا.......لا لا لا لا

بعدازاین من جزبه یادت لب به ساغرنزنم
پیش از این گر زده باشم بار دیگر نزنم
قلب صاف و روشن من نشود صید کسی
همچو بلبل سوی هر گل بی جهت پرنزنم

چون تویی بی گمان آخرین عشق من

لا لا لا لا.......لا لا لا لا
لا لا لا لا.......لا لا لا لا

در هوای وصل بویت من بسی بلا کشیدم
توچه دانی که من عمری دررهت چه ها کشیدم
وه که هرگزمن به عالم از خوبان وفا ندیدم
با غمت چون خو گرفتم از کوی شادیها کشیدم

لا لا لا لا.......لا لا لا لا
لا لا لا لا.......لا لا لا لا

وعده دادی که بیایی غم دل تورا بگویم
غمم از دل برود چون نظری کنی بسویم
هر کسی را درجوانی باشد دردل آرزویی
من به وصلت بیقرارم جزاین که باشد آرزویم