Morghe Toofan

در غوغای طوفان ها
در اوج آسمان ها
پر کشد آسان مرغک طوفان
می تازد بر زمانه
خندد بر این افسانه
در دل طوفان
شاد و نواخوان
کی ترسد از جان
کی گردد نالان در قلب آسمان
نه بیم از طوفان
نه خوف از باران
مغرور وشادان
آه بر دریاشه پرها
بشکسته در موج آب
آه بس مرغان
هراسان بنشسته روی گرداب
چون مرغ طوفان
کی ترسم از جان
در اوج محنت باشم من خندان
مانم شاد و بی پروا
در دست غم ها
چون سنگ خارا در زندگانی
هر دم با ناامیدی در نوردم من
عمری سر آرم با شادمانی