Khabe Khoobe Man

می خوام از باغ بزرگ آسمون
سبدی پر از ستاره بردارم
واسه این که تن تو زخمی نشه
رختی از مخمل ابر ها بیارم

دوست دارم هزار هزار ستاره ی دنباله دار
شبی که عروس می شم تور سپید من باشه
چه قشنگه که آدم خواب های خوب خوب ببینه
کاشکی زندگی همیشه مثل حرف زدن باشه

اگه خوابم نباشه دق می کنم
این سرابم نباشه دق می کنم

بیا چشم بسته به اون دنیا بریم
بیا از پله ابر بالا بریم
یه روز از جاده ی شیری افق
بیا تا شهر فرشته ها برایم

بیا با فرشته ها آدم ها رو نیگا کنیم
برای تنهایی شون
گریه و دلسوزی کنیم

وقتی شب خورشید و از دروازه بیرون می کنه
بیارو مخمل شب
خورشید و گلدوزی کنیم

اگه خوابم نباشه دق می کنم
این سرابم نباشه دق می کنم