Dorough Nago

دروغ نگو
نگو میای دوباره
اشکی نمونده
که برات بباره
نه آسمون نه دریا
نه اوج قله هایی
نه مهربونی ای عشق
نه مثل قصه هایی
مرغ مهاجری که
میری یه روز دوباره
تو زمهریر چشمات
رفتن یه جور قراره
اشکای روی گونم
از تو دارن نشونه
می خندی و میشمری
اشکام و دونه دونه
با یک نگاه تبدار
دنبالتم پرستو
شاید که پر وا کنی
بازم بیای به این سو
داری دروغ میگی عزیزم
قسمت من همینه
تو زمهریر چشمات
رسم زمونه اینه