Afsaneha

قبله ی جانی
جان جهانی
جلوه ی عشق و جوانی
در نگهت دیدم
کعبه ی عشقم
کوی تو باشد
پرتو روی تو باشد
پرتو امیدم
من نفس آن دم
جلوه کوکب
روی تو باشد هر شب
جلوه ی ناهیدم
گو چه بسازم
با دل غافل
گر تو نبخشیدی دل
جان به تو بخشیدم
تو شمع محفل منی
دل منی دل منی
بهشت جان فزا تویی تو
به دستت اختیار من
امید من قرار من
اگر چه بی وفا تویی تو
جلوه ی شام سیاهم
صبح بناگوشت
گرمی عشق جهان در
گرمی آغوشت
تیره چون موی خود روز و روزگار من مکن
از کنارم مرو چون خزان بهار من مکن
تیره چون موی خود روز و روزگار من مکن
از کنارم مرو چون خزان بهار من مکن
بر آتشم ای زندگی تو نشاندی
به حسرتم ای عاشقی تو کشاندی
افسانه شدم
نشاندیم در فرقت و ننشستی
به ماتمم اشکی ز دل نفشاندی
دیوانه شدم
تو شمع محفل منی
دل منی دل منی
بهشت جان فزا تویی تو
به دستت اختیار من
امید من قرار من
اگر چه بی وفا تویی تو