چشمه بوی دیروز ۴۰

چشمه ام زلال و پاکم
دل بی قرار خاکم
خنک زمین داغم
خون ریشه های باغم
چشمه ام زاده بارون
چشم امید بیابون

هر لب تشنه رو سیراب
دورم از وسعت مرداب
واسه پونه های صحرا
گلای وحشی تنها
ریشه های خشک و مرده
زندگی ساز و گوارا

من غرور دشت و کوهم
واسه خشکی مثل روحم
واسه آخرین دقایق
کشتی نجات نوحم
همه نورم پاک و روشن
واسه هر تاریکی روزن
بتم اما واژگونم
رنگ تنهایی تو خونم

ترسم از تنهایی موندن
تن و توی خاک پوسوندن
دیگه بارون ندیدن
تن به تنهایی کشیدن