اون که هر چی ابر دنیاس
خونه داره تو چشاش
اون که ناچاره بخنده
اما گریه ست خنده هاش
اون که تو شهرش غریبه با یه عالم آشنا
هیچ کدوم باور نکردند غربت تلخ صداش
اون منم، اون منم، اون منم
بغضمو تو گلوم می شکنم

دیروز من مثل امروز مثل فرداس
هر روز دستام سردو تنهاس
دیروز، امروز، فردا
خیلی سخته این تنهایی بی فردایی
تنها موندن تنها خوندن
تنها، تنها، تنها

اون که خیلی قصه داره رو لبهای بی صداش
مونده فریادش تو سینه در نمی یاد از لباش
قد یه دنیا کتابه با یه عالم گفتنی
هر کدوم از غصه هاشو هر کدوم از قصه هاش
اون منم، اون منم، اون منم
بغضمو تو گلوم می شکنم