توی قاب خیس این پنجره ها
عکسی از جمعه ی غمگین می بینم
چه سیاهه به تنش رخت عزا
تو چشماش ابرای سنگین می بینم

داره از ابر سیاه خون می چکه
جمعه ها خون جای بارون می چکه

نفسم در نمی آد
جمعه ها سر نمی آد
کاش می بستم چشامو
این ازم بر نمی آد

داره از ابر سیا خون می چکه
جمعه ها خون جای بارون می چکه

عمر جمعه به هزار سال می رسه
جمعه ها غم دیگه بی داد می کنه
آدم از دست خودش خسته می شه
با لبای بسته فریاد می کنه

داره از ابر سیا خون می چکه
جمعه ها خون جای بارون می چکه

جمعه وقت رفتنه
موسم دل کندنه
خنجر از پشت می زنه
اون که همراه منه

داره از ابر سیا خون می چکه
جمعه ها خون جای بارون می چکه