خورجین باد پر شده از گلایه
تو این روزای سخت و پر کنایه
خنده رو با غصه نمیشه نوشت
کی میدونه چجوریه سرنوشت
بین من و تو پل بی عبوره
غربت جاده های سوت و کوره
رنگ غریب و ساده فصل ما
پناه امن گریه شد آدما