تو که جون منی عمر منی
کویرم و انگار که بارون منی
تو درمون دل دیونمی
مرحم و آرامش این روح و تنی
هر که هستی, هر چه هستی
تو تموم عشق این دیده ی گریون منی
خوش نشستی خوش نشستی
توی قلبم,تویی که مرحم و درمون منی
با همون نگاه اول من دل و دینم و باختم
توی خواب و توی رویا کعبه ی عشقم و ساختم
تویی نبض خوب تکرار
تو طبیبی واسه بیمار
تویی مهتاب شب من
مهتاب از قشنگی تو شده شرمسار
با نگاه مثل ماهت
غصه های جون پناهت
دلم و از من گرفتی
نمیدونی چه قشنگ بود اشتباهت
تو که جون منی عمر منی
کویرم و انگار, که بارون منی