بهت پیله کردم نمیمونی پیشم
نه میمیرم اینجا نه پروانه میشم
از عشق زیادی تو رو خسته کردم
تو دورم زدی خواستی دورت نگردم
بازم شوریه اشک و لبهای سردم
من این بازی و صد دفعه دوره کردم
نه راهی نداره گمونم قراره
یکی دیگه دستامو تنها بزاره
دیگه توی دنیا به چی اعتباره
کسی که براش مردی دوست نداره
من و بغض و بارون سکوت خیابون
دوباره شکستم چه ساده چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی
توحوای دنیا یه آدم نمیشی
غرورت گلوم و به هق هق کشیده
آدم که قسم خوردشو دق نمیده
من و تو یه عمره دو تا خط صافیم
شده عادت ما که رویا ببافیم
بشینیم و عشق و ببازی بگیریم
واسه زندگی کردنامون بمیریم
چه سخته تو تنهایی شرمنده میشی
ما قهرمانیمو بازنده میشیم
مثله عصر پاییزی رنگ و رومون
واسه خیلیا خاطرست آرزومون
دیگه توی دنیا به چی اعتباره
کسی که براش مردی دوست نداره
من و بغض و بارون سکوت خیابون
دوباره شکستم چه ساده چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی
تو هوای دنیا یه آدم نمیشی
غرورت گلوم و به هق هق کشیده
آدم که قسم خوردشو دق نمیده
مثله عصر پاییزی
مثله عصر پاییزی
مثله عصر پاییزی